Thursday 4 April 2013

Papers bekritiseren die je niet eens gelezen hebt, Rypke Zeilmaker en Hans Labohm style

Recent ging er heel wat aandacht naar de paper A Reconstruction of Regional and Global Temperature for the Past 11,300 Years van Marcott et al die in Science werd gepubliceerd.

In de paper werd door gebruik van proxies een temperatuurreconstructie gemaakt van de voorbije 11 300 jaar. Het resultaat is onderstaande grafiek.
marcott-B-CD
Marcott et al. 2013
Zoals te verwachten viel, werd de paper onmiddellijk zwaar bekritiseerd door pseudoskeptici. Niet zozeer omwille van wetenschappelijke gronden, maar omdat het resultaat  van het onderzoek hen niet bevalt. De paper zou immers aantonen dat de temperaturen recent snel gestegen zijn. Wat overigens geen nieuws is natuurlijk.

Bij die stijging in bovenstaande grafiek moeten enige kanttekeningen geplaatst worden: het onderzoek gebeurde aan het de hand van proxies, d.w.z. indicatoren die verband houden met de temperaturen uit het verleden. Er waren immers in het verleden nog geen thermometers.

Een overzicht van de gebruikte proxies wordt weergegeven in de bijlagen van de paper.

De proxies beslaan niet het hele aardoppervlak, en uiteraard beslaan de individuele proxies ook niet de gehele tijdsspanne die wordt beschreven. Hierdoor zijn er uiteraard nog onzekerheidsmarges in de temperatuurreconstructie, maar desondanks vormt de reconstructie, de eerste in zijn soort die een dergelijke tijdsspannen beslaat, een behoorlijk accurate weergave van de temperaturen in het holoceen. De studie wijkt ook niet af van wat reeds bekend was.

De fuzz die in de blogosfeer is ontstaan gaat in wezen ook niet over de reconstrutie van de voorbije 11 000 jaar, maar concentreert  zich voornamelijk op de sterke stijging op het eind van de grafiek, waarbij bv. Steve McIntyre zijn uiterste best doet verwarring te zaaien bij de leek.

De kritiek op dit deel van de grafiek moet echter juist gekaderd worden: ze vormt niet de kern van het onderzoek. Door het beperkt aantal proxies dat gebruikt werd voor het eind van de grafiek, is het resultaat niet incorrect zoals her en der wordt beweert, maar ook niet bijzonder standvastig. Iets waar de auteurs zich overigens van bewust zijn, en wat ze zelf ook duidelijk aangeven.

Erg relevant is die onzekerheid niet, omdat we van de laatste honderdvijftig jaar uiteraard niet enkel afhaneklijk zijn van proxie-studies, maar gewoon beschikken over thermometergegevens. En die geven ondubbelzinnig aan dat de aarde in rap tempo aan het opwarmen is.

Interessant is hoe een bepaalde hoek in de blogosfeer nou plotsklaps beweert dat de studie ‘frauduleus’ of  op zijn minst ‘onwetenschappelijk’ zou zijn, omwille van de onzekerheid betreffende de stijging in het laatste deel van de grafiek. En waarbij pseudoskeptici claimen dat de auteurs dit zouden verzwegen hebben. Dit is een wel heel merkwaardige kritiek, omdat de auteurs die onzekerheid expliciet en ondubbelzinnig weergeven in hun paper:
However, considering the temporal resolution of our data set and the small number of records that cover this interval (Fig. 1G), this difference is probably not robust. Before this interval, the gap-filled and unfilled methods of calculating the stacks are nearly identical (Fig. 1D)
De conclusie is dan ook duidelijk; wie beweert dat de auteurs slecht werk hebben afgeleverd met betrekking tot het einddeel van de grafiek heeft…. de paper domweg nooit gelezen. Wat uiteraard te gek voor woorden is. Desondanks wordt de mythe over de ‘onjuistheid’ van het einddeel van de grafiek overal op het ineternet vlotjes gekopieerd. Waarbij schijnbaar niemand de moeite doet om te lezen wat er nou eigenlijk in de paper zelf staat geschreven.

HAns Labohm Rypke ZeilmakerKijk je naar de Nederlandstalige blogosfeer, dan zie je bv. dat Rypke Zeilmaker en Hans Labohm die onjuiste gang van zaken netjes verder vertaald hebben uit het Engels. Zonder zich de moeite te getroosten te verfiëren of hun wilde beschuldigen ook maar ergens op stoelen. Ze leveren m.a.w. kritiek op een paper die ze niet eens gelezen hebben, en dat ze het houden op het overschrijven van onzin op Engelstalige blogs waar de juiste gang van zaken ver te zoeken is.

Met wetenschap heeft dat allemaal weinig te maken.

De eerste pseudoskeptische blog waarin wordt aangehaald dat de temperatuurreconstructies duidelijk aantonen dat de aarde afgelopen 150 jaar snel opwarmde moet ik overigens nog tegenkomen. Dat gegeven zou immers de ongefundeerde kritiek op Marcott et al. doen verdampen. Terwijl pseudoskeptici uiteraard net krampachtig trachten de realiteit te ontkennen dat de aarde opwarmt. Feiten zijn daarbij enkel maar een hinderlijke bijkomstigheid.

Dit blijkt ook uit de reacties onder de blogposts van Zeilmaker en Labohm: logischerwijze zou je kunnen verwachten dat deze auteurs hierom stevig bekritiseerd zouden worden omwille van hun onjuiste weergave van de paper. Het tegendeel is waar.

Climategate.nl heeft een systeem met duimpjes waarin een ‘waardering’ kan gegeven worden, en wat commentor Christo overkwam toen hij/zij de juiste gang van zaken weergaf zie je hieronder:
Rypke Zeilmaker

Uiteraard is er niet één vaste commentor die het een lor kan schelen dat Rypke Zeilmaker een paper aanvalt die hij niet eens gelezen heeft. Dat hebben ze zelf immers ook niet, en dat interesseert hun ook niet. Dat blog, net als het blog van Labohm, gaat immers niet om wetenschap, maar om het verwrongen wereldbeeld van de deelnemers, die overal complotten ontwaren.

1 comment:

  1. Enigszins mosterd na de maaltijd, maar dit is inderdaad precies de manier waarop sceptici werken: een ongenuanceerde en bijeengesprokkelde onderbuikboodschap verpakken in (pseudo)wetenschappelijke taal. De mooiste metafoor vind ik nog altijd die wijlen SJ Gould gebruikte voor zijn discussie met creationisten: het is als een tenniswedstrijd waarbij het net omhoog gaat als de wetenschappers het woord hebben, en het net omlaag gaat als de creationisten het woord hebben.

    ReplyDelete